از روزگاران قدیم ، همواره خورشید به مثابه حکمران روز و ماه به عنوان فرمانروای شب ، بیش از دیگر اجرام آسمانی ، انسان را به خود مشغول داشته است.ماه از تمام اجرام آسمانی ، به زمین نزدیک تر است و به خودی خود ، کره ای سرد و تاریک است ، که با پرتو خورشید ، گرم و درخشان می شود.

ماه یا قمر زمین در مداری بیضی شکل که شباهت زیادی به دایره دارد ، به گرد زمین می چرخد و همواره یک طرف آن رو به زمین واقع شده و طرف دیگر آن از نظر ها پنهان است.ماه همانند سیارات ، تحت تاثیر تابش نور خورشید ، فقط از یک طرف روشن می شود و همیشه نیمی از آن روشن ، و نیم دیگرش تاریک است.و چون همواره به دور زمین در گردش است ، لذا اشکال مختلفی را مانند هلال – نیم دایره و دایره ی کامل در معرض دید ساکنان زمین قرار می دهد ، که به آن اهله قمر یا صور ماه میگویند.

بشر از روزگاران گذشته ، بر این عقیده بوده است ، که صور ماه در رشد و نمو گیاهان بی اثر نیست.به طور مثال گیاهانی که برای رشد و نمو به رطوبت فراوان نیاز داشتند ، چند روز پیش از زمان بدر کاشته می شد.

و بر عکس گیاهانی را که به رطوبت کمتری احتیاج داشتند ، روز های قبل از محاق می کاشتند ، و حتی در پاره ای کارگاه های چوب بری ، قواعد خاصی برای بریدن درختان رعایت می شد ، که با صور ماه ارتباط داشت .هر چند این عقاید خرافاتی به نظر می رسید ولی تاثیر نیروی جاذبه ماه بر زمین قابل انکار نیست.

قطر کره ماه 3476 کیلومتر و جرم آن حدود 01/0 وزن کره ی زمین است. کره ماه در مقایسه با دیگر ستارگان به اندازه ای به زمین نزدیک است ( فاصله ی آن از زمین حدود 384000 کیلومتر است) ، که اثر نیروی جاذبه آن را به خوبی در زمین احساس میکنیم .اثر جاذبه ی کره ماه آنچنان است ، که سطح اقیانوس ها را به سان کوهی از آب بالا آورده و حتی در تغییر ارتفاع خشکی ها نیز اثر میگذارد .طبق آزمایش هایی که به عمل آمده است ، سطح قاره آمریکای شمالی هنگامی که ماه بر فراز آن قرار می گیرد حدود 10 سانتیمتر بالا می آید.