پیدایش زمین مسئله ای پر ابهام

در حالیکه علم مربوط به اندازه گیری شکل و ابعاد کره ی زمین ، به قدمت علم هندسه بوده ( به همین مناسبت واژه ی هندسه را یونانیان باستان ، ژئومتری یعنی زمین سنجی نامیده اند) و دانش امروز ، مشاهدات و اندازه گیری های روزگاران باستان را با همان کیفیت ، کما بیش می پذیرد ، مع الوصف مسئله پیدایش و تکوین سیارات و ساختمان آن ها ، همچنان در هاله ای از ابهام باقی مانده و اطلاعات جامع و دقیقی ، هنوز در این زمینه به دست نیامده است .اعم از اینکه هر یک از فرضیات مختلف را درباره ی نحوه پیدایش زمین بپذیریم ، باز این پرسش بدون جواب می ماند که "زمین کی بوجود آمده است؟"

معروف است وقتی در سال 1650 میلادی ، از عالیجناب جیمز اوشر ، اسقف اعظم کلیسای کاتولیک ، درباره ی تاریخ پیدایش زمین سوال شد ، ایشان با اطمینان خاطر و طمطراق خاصی اعلام داشتند ، که زمین در ساعت 9 صبح روز یکشنبه 23 اکتبر سال 4004 پیش از میلاد مسیح به وجود آمده است .جالب این است که این نظریه مدت ها بدون چون و چرا از طرف عده ای از دانشمندان و تاریخ نویسان به کار گرفته می شد و درباره ی آن کوچکترین تامل و تحقیقی به کار نمی رفت .اما امروز به کمک علم نوین تاریخگذاری به وسیله رادیو اکتیویته ، بر کلیه دانشمندا نو زمین شناسان ثابت شده است ، که بیش از 5/4 بیلیون سال از عمر کره ی زمین می گذرد.

قدر مسلم این است که روزی وجود داشته ، که هنوز از زمین خبری نبوده و تا این زمان هیچ گونه پاسخ قانع کننده ای به این پرسش داده نشده.در پاره ای از تاریخ های اساطیر ، زمین را به سان آبگونه گرمی تصویر کرده اند.دکارت در سال 1644 آن را به صورت هاله ای که از شدت گرما سفید شده ، توصیف کرده و امانوئل کانت و مارکی دولاپلاس ، در قرن هجدهم میلادی مراحل اولیه پیدایش را غباری از گاز های متراکم که پیرامون خورشید را فرا گرفته بوده ، دانسته اند.دانشمندان دیگری نیز در این زمینه خود را صاحب نظر دانسته و زمین را نوزادی از خورشید به شمار آورده اند، که بر اثر عبور یک ستاره از کنار خورشید و انفجار درونی خورشید ، از بدنه ی آن جدا شده و به فضای خارج پرتاب گردیده است .

در هر صورت ، چنانچه هر کدام از نظرات فوق را بپذیریم باز مسئله منشاء و پیدایش منظومه ی شمسی تنی چند از دانشمندان از جمله فسنکوف روسی و ایتسزکر آلمانی ، بر این عقیده هستند که چندین بیلیون سال پیش خورشید به صورت کره ای گازی و با حرارت بسیار زیاد بوده است و آن را پوسته ای از گاز های رقیق و ذرات غبار احاطه میکرده.این پوسته در نتیجه ی حرکت دورانی ، به شکل قرصی از ابر های سحابی در دور خورشید در آمده که قطر آن در حدود قطر کنونی منظومه ی شمسی بوده، و مقدار ئیدروژن آن بیشتر از هلیوم بوده است.و دما در فواصل بوده است.و دما در فواصل مختلف از خورشید ، مطابق دمای کنونی سیاران نُه گانه در همان فواصل بوده است.

جرم این سحابی صد برابر جرم کل سیارات و قریب ده در صد جرم خورشید بوده است.حوادثی که به دنبال این حالت روی داده ، احتمالا بدین ترتیب بوده است:

1- در طی 200 میلیون سال ،مولکول ها ی هیدروژن و هلیوم در فضا پراکنده شدند و در نتیجه جرم این توده از مقدار اولیه به مقدار کنونی کاهش یافته ولی مقدار حرکت زاویه ای آن ثابت مانده است.

2- در طی همان مدت ، به سبب اختلاف سرعت بین قسمت هایی از سحابی که به خورشید نزدیک تر و دارای سرعت بیشتری بوده اند و بخش هائی که از خورشید دور تر و دارای سرعت کمتری بوده اند، توده ی مزبور متلاطم شده و فضاهایی به نام حجره های تلاطم در آن پدید آمده است، که هر کدام از حجره ها در خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت به دور خورشید گردش می کرده و بر عکس ماده درون آن ها در جهت حرکت عقربه های ساعت می گشته است.

شاید پیدایش زمین و دیگر سیارات به توضیح بیشتری نیاز داشته باشد .در این زمینه باید خاطر نشان ساخت که کرات زمین و ماه در مظومه ی شمسی دارای وضعیتی کاملا استثنایی و بی مانند هستند و مشابه آن ها در سایر سیارات ابدا دیده نمی شود .